Mengimbas kembali 'kerajaan perpaduan'

Isu kerajaan perpaduan kembali mendapat perhatian ekoran satu laporan Asia Sentinel, diikuti dengan tulisan memberi gambaran positif usaha itu di Malaysian Insider - dengan tajuk hampir sama dengan artikel di bawah. Perkembangan ini ialah yang terkini selepas episod rundingan Datuk Seri Mohd Najib Abdul Razak dengan Datuk Seri Anwar Ibrahim sebelum Pilihan Raya Umum ke-12. Di bawah ini ialah tulisan pada Jun 2010 menjelaskan isu kerajaan perpaduan yang disuarakan oleh Presiden PAS, Datuk Seri Abdul Hadi Awang. Tulisan ini pernah disiarkan akhbar Siasah.

Oleh HARIS ZALKAPLI

Ketika bermula muktamar tahunan PAS ke-56 di Kota Bharu, Kelantan minggu ini, pelbagai isu yang berkaitan dengan permainan politik dalaman parti ini sudah pun tersebar di pelbagai media termasuk blog.

Satu isu perenial yang ditimbulkan untuk mencapai tujuan politik kelompok ialah kerajaan perpaduan yang pernah dicadangkan oleh presiden parti, Datuk Seri Abdul Hadi Awang pada tahun lalu.

Dalam wacana popular kelompok tertentu, isu ini ditimbulkan secara mudah, tanpa penjelasan yang definitif yang boleh menyanggah kebolehlaksanaan ide tersebut.

Kerajaan perpaduan, yang disebut sebagai “UG” (singkatan kepada unity government) dijadikan simbol dalam kempen negatif terhadap Abdul hadi dan sesiapa sahaja yang dilabel “pro-UG.”

Hampir semua isu, daripada pertemuan di rumah terbuka hingga kepada pemberian credential media kepada penulis blog di muktamar diletakkan secara mudah di bawah tajuk besar “UG.”

Berdasarkan pemerhatian pada sejarah singkat wacana kerajaan perpaduan dalam PAS, kempen negatif yang dimainkan secara berterusan itu dapat dibuktikan sebagai satu tindakan politik kelompok yang tidak berdasarkan sebarang bukti.

Ide kerajaan perpaduan yang paling jelas oleh Abdul Hadi dicetuskan dalam satu wawancara yang disiarkan Siasah keluaran ke-138 (1 hingga 7 Mac, 2009). Muka depan Siasah keluaran itu memuatkan berita utama bertajuk Negara Tanpa Pembangkang, yang menyusuli siri tumpuan kepada “politik damai” yang dicadangkan oleh Siasah.

Dalam wawancara itu, Abdul Hadi menerangkan cadangan kerajaan perpaduan dengan mengambil contoh Indonesia di bawah bekas Presiden BJ Habibie. Jelas Abdul Hadi, kerajaan perpaduan ini akan melibatkan semua parti politik menjadi sebahagian kerajaan, dan bukan hanya melibatkan PAS dengan Umno.

Ketika itu, cadangan ini menerima reaksi positif daripada banyak pihak dalam PAS sekurang-kurangnya, dengan isu kerjasama PAS dengan Umno tidak ditimbulkan langsung.

Malah, dakwaan bahawa cadangan kerajaan perpaduan dibawa hanya oleh Abdul Hadi dan “PAS Terengganu” tidak didapati asasnya kerana ide ini turut dibawa oleh Dr Mujahid Yusuf, Ahli Parlimen Parit Buntar.

Dalam Siasah keluaran yang sama, Mujahid yang juga pengerusi Lajnah Perpaduan Nasional PAS dalam satu tulisan panjangnya menjelaskan perlunya satu pendekatan baharu dalam politik negara, dengan menimbulkan persoalan, “Mungkinkah ini era kerajaan perpaduan nasional ataukah ia kerajaan persekutuan nasional yang akan terbentuk..,” memberikan harapan kepada penubuhan sebuah kerajaan perpaduan nasional baharu.

Kemudian, ekoran pelbagai isu yang timbul dalam perdebatan isu kerajaan perpaduan dan kehadiran Datuk Seri Mohd Najib Abdul Razak sebagai perdana menteri baharu, gagasan kerajaan perpaduan yang hampir menjadi konsensus itu mula ditolak.

Pada penghujung April, Abdul Hadi menjelaskan bahawa cadangan kerajaan perpaduan tidak berbangkit lagi.

Beliau dipetik sebagai berkata oleh Harakahdaily dalam satu laporan bertarikh 21 April bahawa ide kerajaan perpaduan ditarik balik kerana wujud ketidakfahaman dalam kalangan ahli PAS sendiri dan menimbulkan pelbagai kekeliruan, walaupun isu itu sudah dibincangkan di peringkat pemimpin tertinggi.

“Ramai yang tidak faham dengan konsep ini. Rakyat ada kebebasan. Ini ‘unity’ biar kita kena faham. Apa yang saya rasa lucu, ada orang Umno yang membangkang dan ada orang Umno yang bersetuju.

“Tetapi, orang PAS juga bangkang dia (PAS) tidak tahu. Ini menandakan, dia (orang PAS) tidak tahu apa ‘unity government.’ Barangkali kalau dia tahu bentuknya saya rasa orang boleh terima. Oleh kerana, ramai orang tidak faham, maka, saya tarik balik cadangan saya itu.”

Selepas itu, Harakahdaily melaporkan pada 18 Jun kenyataan Datuk Harun Taib, ketua Dewan Ulama yang menyebut kerajaan perpaduan tidak boleh berlaku jika hanya dengan Umno.

“Kerajaan perpaduan itu bukan hanya PAS dengan Umno sahaja, tidak timbul soal PAS-Umno. Semua parti-parti politik terlibat sama dengan Parti Keadilan Rakyat, DAP, MCA, MIC, Umno dan parti-parti di Sabah dan Sarawak baru jadi 'perpaduan.’”

Penutupan pintu kerajaan perpaduan dijelaskan lagi beberapa bulan selepas kenyataan Abdul Hadi itu. Pada Jun 2009 melalui satu kenyataan bersama pemimpin Pakatan Rakyat mengulangi pendirian kerajaan rakyat tidak lagi menjadi isu bagi gabungan itu.

Laporan Harakahdaily bertajuk Tidak Ada Lagi Bincang Kerajaan Perpaduan – Presiden PAS turut dimuatkan juga dalam blog Datuk Seri Anwar Ibrahim.

“Semua parti dalam Pakatan Rakyat mengulangi komitmen untuk terus bersama memperkasakan Pakatan Rakyat bagi membentuk kerajaan persekutuan akan datang,” kata Anwar seperti dilapor Harakahdaily.

Dalam debat panjang yang tidak berkesudahan ini, dua perkara besar kelihatan sengaja diabaikan oleh pengkritik gagasan tersebut, iaitu definisi dan bentuk serta proses ke arah kerajaan perpaduan dan tindakan PAS menggugurkan agenda itu.

Kerajaan perpaduan terus didefinisikan sebagai “perpaduan PAS-Umno” yang hanya mempunyai satu bentuk, dengan kedua-dua parti bergabung dalam satu pakatan politik – mengabaikan realiti kedudukan Umno yang bekerjasama dengan parti-parti komponen bukan Melayu dalam Barisan Nasional – dan terus dikatakan menjadi agenda PAS walaupun kenyataan demi kenyataan menafikannya dibuat oleh pemimpin parti tersebut.

Pada masa sama, pertemuan pemimpin PAS tertentu dengan pemimpin Umno atau pegawai kerajaan tertentu juga ditafsirkan sebagai pertemuan untuk dalam tajuk “kerajaan perpaduan PAS-Umno.”

Selepas semua kenyataan menjelaskan tentang kerajaan perpaduan, isu ini terus dikemukakan sebagai gabungan PAS dengan Umno yang menjadi agenda rahsia kumpulan yang digelar “faksi Umno” dalam PAS.

Selain kenyataan, tidak ada juga sebarang perbincangan dan tindakan yang boleh dibaca sebagai meneruskan gagasan kerajaan perpaduan daripada mana-mana pihak dalam PAS, tetapi momokan “UG” yang berdasarkan tafsiran menyeleweng – yang seragam bentuknya dalam setiap komentar pengkritiknya – masih menjadi senjata kumpulan tertentu dalam PAS sendiri untuk menyimpulkan pelbagai isu, termasuk yang tidak berkaitan sama sekali dengan matlamat menjejaskan kredibiliti.

Kerajaan perpaduan yang dicadangkan Abdul Hadi itu telah tidak ditangani dengan sewajarnya oleh banyak pihak – terutama oleh mereka yang memberi sokongan penuh kepada projek 16 September yang boleh dipertikaikan dari segi moral itu – dan menjadikannya senjata dalam kempen negatif terhadap satu kelompok dalam PAS. – 9 Jun, 2010    

Pasca-PRU 13, pengaruh LGBT meningkat?

Isu berkaitan lesbian, gay, biseksual dan transgender telah mencetuskan pertembungan dalam politik negara sejak menjelang Pilihan Raya Umum ke-13 lalu, menemukan pelbagai kumpulan dalam masyarakat dalam satu debat yang panjang dan tidak berkesudahan.

PAS, parti Islam dalam gabungan Pakatan Rakyat menjadi suara vokal dalam menentang kebangkitan kumpulan LGBT yang semakin terbuka sejak kebelakangan ini.

Walau bagaimanapun, parti-parti lain dalam PR mempunyai pendirian yang lebih mesra terhadap golongan itu, yang disifatkan sebagai terpinggir, tertindas dan didiskriminasi oleh masyarakat yang konservatif.

Dalam satu perkembangan yang dilihat sebagai satu kejayaan aktivisme LGBT, seorang aktivis transgender dilantik sebagai setiausaha politik dalam kerajaan negeri Pulau Pinang, negeri dikuasai DAP.

Aktivis LGBT semakin agresif memperjuangkan agenda mereka dalam tempoh menjelang Pilihan Raya Umum ke-13 lalu, dengan meletakkan harapan pada gabungan PR yang lebih liberal, walaupun gabungan ini turut disertai parti konservatif PAS.

Komuniti LGBT kelihatan bersatu dalam menyatakan sokongan politik dan berhasrat memberikan undi secara blok sebagai satu komuniti, untuk memperlihatkan kuasa undi LGBT.

Aktiviti dan kempen yang semakin terbuka oleh kelompok LGBT berpotensi meningkatkan lagi pengaruh mereka dalam ruang politik negara, ditambah lagi dengan sokongan pemimpin-pemimpin politik yang sehaluan, walaupun setakat ini belum ada pemimpin yang menunjukkan sokongan secara terbuka - selain pelantikan aktivis LGBT di Pulau Pinang.

Sejak kekecohan Seksualiti Merdeka pada 2011, komuniti LGBT semakin berani dan terbuka dalam menyatakan pendirian, menjadi satu daripada isu utama yang dibawa oleh gelombang liberal yang kuat melanda negara sejak kebelakangan ini.

Isu kebebasan LGBT, yang dibawa sebagai sebahagian perjuangan hak asasi manusia kini tidak asing lagi kepada aktivis hak asasi di negara ini, termasuk dalam kalangan aktivis yang terlibat dengan parti politik.

Isu LGBT juga kini menjadi satu isu global yang besar, terutama ekoran sokongan daripada kerajaan Amerika Syarikat di bawah Presiden Barack Obama.

Pengiktirafan terhadap gaya hidup LGBT dan perkahwinan sama jantina semakin mendapat pengiktirafan di seluruh dunia, menjadikannya bukan lagi sesuatu yang tabu di banyak negara.

April lalu, New Zealand muncul sebagai negara pertama di Asia Pasifik membenarkan perkahwinan gay, apabila parlimen negara itu meluluskan pindaan akta perkahwinan dengan majoriti besar.

Pengiktirafan perkahwinan gay di seluruh dunia ini bakal meningkatkan tekanan kepada masyarakat antarabangsa, termasuk negara-negara Islam untuk menerima norma baharu ini yang mengiktiraf kebebasan untuk golongan LGBT.

Kes hina Islam dedah peningkatan politik sektarian

Ramadan tahun ini menyaksikan satu perkembangan baharu yang menjejaskan hubungan masyarakat berbilang kaum dan agama Malaysia, ekoran berlaku kes-kes penghinaan terhadap Islam.

Kes menghina Islam oleh pasangan Alvin Tan dan Vivian Lee, dakwaan pelajar bukan Muslim dipaksa makan di tandas, dan video oleh seorang pelatih anjing beragama Islam mendedahkan politik sektarian yang semakin meningkat sejak kebelakangan ini.

Wacana politik yang rendah dan terlalu dikuasai politik identiti menjadikan isu berkaitan dengan Islam dan umat Muslim mudah diketengahkan dan diletakkan dalam kedudukan defensif.

Kedudukan Islam dan Melayu yang semakin dipersoalkan menjadi satu faktor meningkatkan kes-kes seperti ini, yang biasanya dengan segera akan mendapat respons bukan Muslim dan kelompok liberal, yang dengan segera juga mengambil pendirian menyalahkan pihak Muslim.

Contohnya dalam kes pelajar makan di bilik persalinan yang dijadikan ruang makan sementara. Peristiwa itu segera dibingkaikan sebagai satu penindasan oleh majoriti Muslim terhadap minoriti bukan Muslim, lalu respons orang ramai sebahagian besarnya segera melihatnya sebagai satu penindasan, dan melihatnya sebagai sepenuhnya satu isu pencabulan dan melanggar sensitiviti.

Hal ini demikian kerana sentimen sangat kritikal terhadap Muslim telah lama dibina, sama ada secara sengaja atau tidak, sebagai sebahagian naratif penting pihak yang menentang kedudukan agama Islam dan Melayu dalam politik negara ini.

Pada masa sama, wacana rendah hal-hal sosial dan politik negara menyumbang kepada reaksi terburu-buru yang berleluasa di laman-laman sosial, yang kemudian menyumbang kembali kepada kerendahan wacana yang telah sedia parah.

Reaksi, atau kekurangan reaksi daripada bukan Muslim dan kelompok liberal mendedahkan pembahagian jelas berdasarkan sentimen kaum, seperti yang jelas dilihat dalam kes menghina ibadat puasa dan agama Islam oleh pasangan Alvin dan Vivian.

Tidak ada reaksi keras daripada kumpulan-kumpulan Cina, bukan Muslim dan liberal berdasarkan standard yang selalu diutarakan oleh mereka berhubung sensitiviti kaum dan agama, malah ada yang merendahkan kes itu sebagai hanya tindakan bodoh, seperti tidak memahami Islam atau kerana kerendahan cita rasa (in bad taste).

Peruntukan perundangan wujud untuk menangani kes-kes seperti ini, yang bukan asing dalam dunia perundangan di seluruh dunia, tetapi sudut perundangan ini sering diperkecil dan dinafikan oleh sesetengah pihak. 

Sikap selektif mereka jelas dalam hal ini; iaitu memperbesarkan sebarang dakwaan pelanggaran sensitiviti atau penindasan oleh orang Melayu, dan menganggap pelanggaran yang sama oleh masyarakat minoriti sebagai tindakan berdasarkan kelemahan yang perlu dimaafkan.

Dalam kes Alvin dan Vivian, hakikat bahawa mereka menggunakan imej makanan yang dikenali sebagai haram kepada Muslim di negara ini beserta logo halal membuktikan pemahaman mereka yang jelas, dan sukar untuk dinilai sebagai dilakukan tanpa niat jahat.

Kes-kes seumpama ini, yang satu ketika dulu dilakukan oleh pencetus kontroversi Namewee, semuanya sebahagian daripada satu gelombang peningkatan sentimen sektarian dan keberanian melakukan provokasi dan memperlekehkan Islam dan orang Melayu.

Pemerhatian terhadap bentuk dan kecondongan laporan-laporan di media liberal, kenyataan-kenyataan tokoh bukan Muslim dan pelbagai bentuk ekspresi lain menunjukkan bukti ke arah ini.

Seiring dengan itu, respons masyarakat Muslim, termasuk daripada pemimpin-pemimpin politik sering dinilai sebagai berlebihan dan selektif.

Pada masa sama, wujud kecenderungan defensif sesetengah kumpulan dalam masyarakat Muslim, dengan cuba membawa pelbagai pembelaan untuk pelaku tindakan menghina itu.

Kecenderungan melakukan penghinaan dan provokasi terhadap Islam dan Melayu seperti ditunjukkan kes-kes diatas kini semakin jelas dan berleluasa, dan diburukkan oleh agenda kelompok-kelompok yang menyokong tindakan itu, dan respons yang tidak membantu menangani kes-kes tersebut secara yang sewajarnya.

Di Malaysian Insider, kempen pemilihan PAS bermula

Kempen panas pemilihan kepimpinan PAS yang bakal berlangsung November nanti mula kelihatan dengan jelas di portal berita Malaysian Insider, dengan tulisan-tulisan yang negatif terhadap pemimpin-pemimpin mewakili kem ulama PAS.

Beberapa tulisan disiarkan portal itu meningkatkan dengan dramatik perhatian terhadap kem ulama dalam PAS, yang berdepan kempen negatif yang hebat sejak Pilihan Raya Umum ke-13 yang lalu. 

Tulisan wartawan Amin Iskandar, tentang apa yang disifatkan sebagai pengaruh menantu Datuk Seri Tuan Guru Abdul Hadi Awang, Zaharuddin Muhammad memulakan kempen yang tidak berselindung lagi untuk meletakkan kelompok ulama dalam keadaan defensif.

Tulisan itu, yang membandingkan hubungan Zaharuddin-Abdul Hadi dengan Khairy Jamaluddin Abu Bakar-Tun Abdullah Ahmad Badawi membawa satu isu yang dibawa penentang kem ulama kepada umum dengan jelas, isu yang bakal memanaskan suasana muktamar PAS nanti.

Zaharuddin membalas dakwaan wartawan tersebut, yang kemudian dilapor secara negatif oleh akhbar itu sebagai "beliau menggangap dirinya penyelamat PAS."

Tulisan Amin itu turut diiringi dengan dua surat terbuka untuk Tuan Guru Datuk Nik Abdul Aziz Nik Mat, menggunakan nama Mohamad Abdullah yang membuat dakwaan-dakwaan serius terhadap pemimpin-pemimpin Pemuda PAS, yang sering dikaitkan dengan kecenderungan mesra Umno oleh penentangnya.

Antara dakwaan yang dibuat dalam surat pertama itu termasuk menerima dana daripada pihak yang terlibat dengan Lynas dan "membeli tanah secara tunai." 

Surat tersebut mencetuskan respons keras pihak yang disasarkan ekoran dakwaan-dakwaan serius yang sengaja diutarakan tanpa menyebut sebarang bukti, malah melibatkan ayat yang kabur seperti, "Mujur Umno tidak terbau isu pembelian hartanah secara tunai oleh beliau tempohari, sekiranya benar."

Penulis surat terbuka itu menyambung dakwaan-dakwaannya terhadap pemimpin Pemuda PAS dalam surat kedua, yang termasuk anak kepada Nik Abdul Aziz, Nik Abduh sebagai menjalani kehidupan mewah.

Bagi sesetengah pihak dalam PAS, Malaysian Insider dan portal media liberal lain dianggap mewakili kelompok penentang ulama, dengan memberi ruang dan liputan positif terhadap pemimpin-pemimpin terbabit.

Dalam kalangan Pemuda PAS, yang menjadi sasaran tulisan-tulisan tersebut, wujud spekulasi mengaitkan kempen ini dengan sumber dalaman PAS, malah menganggap sumber tersebut mendorong penerbitan artikel mengenai Zaharuddin yang selama ini hanya bahan gosip di blog dan laman sosial.

Sumber tersebut juga - yang dilihat sebagai pemain aktif dalam kempen menentang kem ulama di media - turut didakwa menulis sendiri surat terbuka tersebut menggunakan nama samaran Mohamad Abdullah.

Turut dikaitkan ialah Mohamad Sabu, timbalan presiden PAS yang dilihat mempunyai hubungan rapat dengan Amin ekoran persamaan aliran dalam politik.

Mohamad menjadi sasaran kempen anti-Syiah yang mula berlangsung dengan agresif (yang turut mendapat respons Amin melalui tulisan terbaharunya), kempen yang dilihat berpotensi menjejaskan kedudukan beliau dalam pemilihan akan datang.

Dikemaskini pada 2 Ogos, 2013.